β΄ εωθινό δοξαστικό (υπό Λουκά Σκιαδά)

Ο αείμνηστος πρωτοψάλτης Λουκάς Σκιαδάς αποδίδει πανέμορφα το "μετά μύρων προσελθούσαις...".  Παλαιά ηχογράφηση από τον ιερό ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου (μετά κανοναρχήματος).

φωνητική ορθοφωνία

Με αφορμή την ανάρτηση αυτή περί ικανότητας μουσικής αντίληψης, ο εκλεκτός φίλος & ιεροψάλτης Δημήτριος Θεολογίτης μάς απέστειλε το κάτωθι κείμενο, συνοδεύοντάς το κι από μικρό σχολιασμό:  
Θέλοντας να το επεκτείνω για λίγο και με την πεποίθηση πως αξίζει της προσοχής και μελέτης, σας στέλνω απόσπασμα από το βιβλίο του αειμνήστου καθηγητή της φωνητικής και μεγάλου μουσικού δασκάλου κ. Ονουφρίου Σώχου, "Η φωνητική ορθοφωνία", το οποίο είναι ανηρτημένο στο Ψαλτολόγιο, από τον αξιότιμο κ. Φώτιο Κερμελίδη και συστήνω πως αξίζει τον κόπο να ενημερωθούν όλοι όσοι ασχολούνται με την ψαλτική, έστω και ερασιτεχνικά, να το "κατεβάσουν" ελεύθερα και να το μελετήσουν.Στο κεφάλαιο "Τα είδη της ανθρώπινης φωνής / Κατάταξη των φωνών σε κατηγορίες / Τι πρέπει να γνωρίζει ο δάσκαλος, σελ. 91 και 92, γράφει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω..που επισυνάπτω σκαναρισμένα.....

κάθε Τετάρτη πρόβες χορωδίας

Ανακοινώνουμε ότι οι πρόβες της χορωδίας τους συλλόγου μας θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη βράδυ, ώρα 21:00.  Συγκεκριμένα, θα συγκεντρωνόμαστε στο γραφείο δίπλα στο ναό της Αγίας Τριάδος Αγρινίου στις 26 Απριλίου, 3 και 10 Μαΐου.  Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει ύμνους του Πεντηκοσταρίου και παραδοσιακά τραγούδια με συνοδεία μουσικών οργάνων.

απόστιχα Αγίου Θεωνά

έναρξη χορωδίας συλλόγου μας

• Εκ μέρους του δ.σ. του συλλόγου ιεροψαλτών Αιτωλο-ακαρνανίας "Άνθιμος ο αρχιδιάκονος" με έδρα το Αγρίνιο απευθύνομε εόρτιο αναστάσιμο χαιρετισμό σε όλους τους φίλους ιεροψάλτες και φιλόμουσους. Η Ανάσταση για μας τους Ορθοδόξους δεν είναι μια συνηθισμένη γιορτή χαράς. Είναι η γιορτή της χαράς. Γι' αυτό οι αναστάσιμοι ύμνοι είναι θριαμβευτικοί και χαρμόσυνοι, όχι μόνο κατά το περιεχόμενο, αλλά και κατά το μέλος.
•  Ταυτόχρονα ανακοινώνουμε ότι ο σύλλογός μας σε συνεργασία με τον Δήμο Αγρινίου θα συμμετάσχει στις εκδηλώσεις που τελούνται στο δημοτικό διαμέρισμα των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης εκείνες τις ημέρες μνήμης των Αγίων (μέσα Μαΐου).  Θα ψάλλομε αναστάσιμους ύμνους, αλλά και παραδοσιακά τραγούδια με συνοδεία μουσικών οργάνων.  Οι δύο πρώτες πρόβες θα γίνουν Τετάρτη και Σάββατο της Διακαινησίμου (19 και 22 Απριλίου), ώρα 11:30 το πρωί στο γραφείο μας, δίπλα στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδος.  Παρακαλούμε όσους επιθυμούν και δύνανται, να έρθουν να βοηθήσουν σ' αυτή την προσπάθεια.

Κυριακή του Πάσχα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

του Ιωάννη Αν. Γκιάφη

Θεολόγου- Πολιτικού Επιστήμονος

Εδώ και μια ολόκληρη εβδομάδα ξεκίνησε ένα πνευματικό ταξίδι, αυτό της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας. Πολλοί σταθμοί-γεγονότα αναβίωσαν ενώπιον μας κατά τη διάρκεια αυτού. Η πνευματική αξία τους είναι μεγίστη, όταν ως κεντρικό πρόσωπο αναφοράς τους έχουν τον Θεάνθρωπο Χριστό. Το βασικό θέμα όλων αυτών των ημερών δεν είναι άλλο από το εκούσιο πάθος του Κυρίου μας, το οποίο και κορυφώνεται στον Γολγοθά. Όλες οι ημέρες που πέρασαν συνεχώς μας θύμισαν τα όσα έπαθε ο Χριστός υπέρ πάντων ημών. Αναβαίνει μέχρι το σταυρό και θανατώνεται προκειμένου να σώσει από την εξουσία του διαβόλου το ανθρώπινο γένος. Με την ταφή του φθάνει ακόμη και στον Άδη για να ελευθερώσει τους από αιώνων κρατουμένους του. Δεν παύει όμως ο θάνατος του Ιησού να προκαλεί τον πόνο και τη λύπη σε κάθε παλλόμενη χριστιανική καρδιά. 

 Από την άλλη πλευρά, όλοι γνωρίζουμε πως μια καταιγίδα την διαδέχεται η ηλιοφάνεια, έτσι και μετά τον θάνατο του Χριστού επί του σταυρού έρχεται η Ανάστασή του. Ο προορισμός του ταξιδιού της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας είναι η Κυριακή του Πάσχα, η ημέρα της Ανάστασης του Θεανθρώπου. Μελετώντας κανείς τον ιερό ευαγγελιστή Ματθαίο μαθαίνει πως τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, ξημερώνοντας Κυριακή, κατέφθασαν στον τάφο του Κυρίου η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία(η Παναγία). Ξαφνικά έγινε μεγάλος σεισμός. Τότε κατέβηκε από τον ουρανό Άγγελος Κυρίου ο οποίος κύλισε το λίθο με τον οποίο είχαν σφραγίσει τον τάφο του νεκρού Ιησού. Οι φρουροί του μνήματος όχι μόνο συγκλονίστηκαν από αυτό που είδαν, αλλά και έπεσαν κάτω σαν νεκροί. Ο ολόλευκος Άγγελος αμέσως απευθύνθηκε στις γυναίκες, καθησυχάζοντας αυτές σχετικά με τον Κύριο. Μία απάντηση τις έδωσε: «οὐκ ἔστιν ὧδε ,ἠγέρθη καθὼς εἶπε».«Δεν είναι εδώ, διότι αναστήθηκε, όπως είπε.»(Ματθ. κη΄,6) Και μάλιστα τις παρότρυνε να πάνε στον τόπο όπου βρίσκονταν το νεκρό σώμα του Ιησού προκειμένου να βεβαιωθούν με τα ίδια τους τα μάτια το μέγα θαύμα της Ανάστασής του. Ακόμη τις προέτρεψε την αναστάσιμη αλήθεια να τρέξουν να την μεταλαμπαδεύσουν και στους μαθητές του Κυρίου.

Στον δρόμο που πορεύονταν προς τους μαθητές, απροσδόκητα εμφανίστηκε μπροστά τους ο Αναστημένος Χριστός. Μια λέξη πρόφερε σε αυτές: «Χαίρετε». Αυτές τον πλησίασαν, έπεσαν στα πόδια του και τον προσκύνησαν. Κατόπιν ο Κύριος τις είπε αφ’ ενός να μην φοβούνται βλέποντάς τον διότι αναστήθηκε, αφετέρου να σπεύσουν να αναγγείλουν το γεγονός της εκ νεκρών Ανάστασής του στους μαθητές του. Οι δυο γυναίκες λοιπόν δεν γίνονται μόνο οι πρώτοι αδιάψευστοι μάρτυρες της Ανάστασης του Θεανθρώπου από τον κενό τάφο, αλλά καθίστανται και αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες του ίδιου του Αναστημένου Κυρίου.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι το βασικότερο έρεισμα της πίστης μας. Ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή θα μας το πει ξεκάθαρα: «Εάν ο Χριστός δεν ανασταίνονταν, η πίστη μας θα ήταν μάταιη» (Α΄ Κοριν. ιε΄,17). Η Ανάσταση έρχεται και νοηματοδοτεί τη ζωή του καθενός ανθρώπου, όταν του φανερώνει την κατάργηση του θανάτου και την ύπαρξη πλέον της ατελεύτητης πνευματικής ζωής. Το γεγονός της Ανάστασης έρχεται και κηρύσσει τη συνέχεια της ζωής και μετά θάνατον. Ακόμη και με τη λέξη «Πάσχα» υποδηλώνεται αυτό το πέρασμα από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και στη μακαριότητα. Όπως οι Εβραίοι την ημέρα του Πάσχα εόρταζαν το πέρασμά τους μέσω της Ερυθράς θάλασσας στη γη της επαγγελίας, έτσι και για τους χριστιανούς το Πάσχα είναι το πέρασμα από το θάνατο στην αιώνια ζωή.

Η Ανάσταση του Θεανθρώπου δεν είναι απλά ένα κοσμοσωτήριο γεγονός, αλλά ένα υπαρξιακό γεγονός. Και ως κάτι το υπαρξιακό σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος προσκαλείται να μετέχει σε αυτό, ώστε να γίνει μέτοχος της χάριτος της Ανάστασης. Προηγείται η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή μέσα στην οποία ο κάθε πιστός ασκείται στη νηστεία από τα πάθη του και στην καλλιέργεια των αρετών του. Όλος αυτός ο έντονος πνευματικός αγώνας αποβλέπει στην αρτιότερη συμμετοχή στο μυστήριο της Ανάστασης. Έτσι σκοπός του κάθε αγωνιζομένου χριστιανού ας είναι μέσω αυτής της σταυροαναστάσιμης πορείας της Εκκλησίας μας να ζει και τη δική του Ανάσταση. Την νέκρωση των αμαρτιών του και την ανάσταση των αρετών του! Χριστός Ανέστη!

Μἐγα Σάββατο

«ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ»

ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

 του Ιωάννη Αν. Γκιάφη

Θεολόγου- Πολιτικού Επιστήμονος

Την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή όλος ο ορθόδοξος κόσμος κλήθηκε να συμπορευθεί μετά του Ιησού στον Γολγοθά. Εκεί ο Κύριος υπέστη τον πιο ατιμωτικό θάνατο της εποχής εκείνης, τη σταύρωση. Ο ίδιος ο Δημιουργός σταυρώνεται από τα δημιουργήματά του! Επάνω στο σταυρό γράφεται η τελευταία σελίδα της επίγειας πορείας του Θεανθρώπου. Επάνω στο σταυρό νεκρώνεται η ίδια η Ζωή! Επάνω στο σταυρό θανατώνεται ο Υιός του ανθρώπου από τους ίδιους τους ανθρώπους! Συμβαίνουν γεγονότα μοναδικά και ανεπανάληπτα στη ροή του χρόνου της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν λησμονούμε πως η ζωή του Θεανθρώπου επηρέασε τόσο την ιστορία που την χώρισε στα δύο, σε προ- Χριστού(π. Χ.)περίοδο και μετα-Χριστόν(μ.Χ.) περίοδο.

Το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο η Εκκλησία έρχεται και φέρνει στη μνήμη μας την ‘‘θεόσωμο ταφή και την εις Άδου κάθοδο του Κυρίου’’. Ο Χριστός την Παρασκευή κατά την τρίτη ώρα (9 το πρωί) σταυρώθηκε. Από την έκτη ώρα μέχρι την ενάτη ώρα(12 έως 3 το μεσημέρι) σκοτείνιασε ο τόπος. Λέγοντας ο Κύριος το «Τετέλεσται», η επίγεια ζωή του τελείωσε. Το έργο του μέσα στον κόσμο ολοκληρώθηκε. Άφησε το πνεύμα του ως άνθρωπος.

Πλησίαζε ο ήλιος να δύσει και ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας έτρεξε στον Πόντιο Πιλάτο. Του ζήτησε την άδειά του να κατεβάσει το νεκρό σώμα του Ιησού από το σταυρό. Ο Πιλάτος δεν έφερε αντίρρηση, έδωσε την άδεια στον Ιωσήφ να προβεί σε αυτή την ενέργεια. Τότε ο Ιωσήφ αποκαθήλωσε τον Χριστό από το σταυρό και μαζί με τον Νικόδημο τον βουλευτή, τον τύλιξαν σε ένα σεντόνι, αφού πρωτίστως τον περιέλουσαν με ένα ειδικό μίγμα από διάφορα αρώματα(σμύρνα και αλόη). Και οι δυο μαθητές του Κυρίου(απ’ τον ευρύτερο κύκλο των μαθητών) απέδωσαν όλες τις νεκρικές τιμές προς τον νεκρό Ιησού, όπως προβλέπονταν σε μια τέτοια περίσταση. Κατόπιν  εναπόθεσαν το νεκρό σώμα σε πέτρινο μνημείο στο οποίο δεν είχε μέχρι τότε τεθεί κάποιος άλλος κεκοιμημένος.

Πλέον ο Κύριος της ζωής και του θανάτου σαββατίζει(ξεκουράζεται) στο μνήμα, όπως την έβδομη ημέρα αντίστοιχα ο Θεός ξεκουράστηκε από τη δημιουργία του κόσμου. Εξ ου και η ονομασία της ημέρας του Σαββάτου. Με την ανάπαυσή του στον τάφο ο Χριστός πετυχαίνει να απαλείψει από την ανθρώπινη φύση την αμαρτία και την φθαρτότητα. Ο Υιός του Θεού κατεβαίνει στον Άδη προκειμένου να σώσει και τους εκεί ευρισκομένους. Μεταφέρει το λυτρωτικό μήνυμά του στους απ’ αιώνος δέσμιους του Άδη. Σπάει τα δεσμά τους και τους χαρίζει την ελευθερία τους. Με τον θάνατό του νικάει το κράτος του θανάτου.

Όμως η εναντίωση των αρχιερέων και των γραμματέων κατά του Ιησού δεν σταματάει ούτε μετά θάνατον. Πηγαίνουν στον Πιλάτο και τον παρακαλούν να δώσει εντολή να ασφαλιστεί το μνημείο του Ιησού για τρεις ημέρες. Ηχούσαν ακόμη στα αυτιά τους τα λόγια του Κυρίου περί της τριημέρου Ανάστασής του. Γι’ αυτό υποψιάζονταν ότι οι μαθητές του θα πάνε να κλέψουν το νεκρό σώμα του Διδασκάλου τους και έπειτα θα βγουν να υποστηρίξουν ότι ο Ιησούς αναστήθηκε. Εάν βέβαια συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα διέδιδαν μια πλάνη. Ο Πιλάτος ύστερα από αυτή την εικασία των Ιουδαίων, διέταξε τη σφράγιση του τάφου. Όχι μόνο σφραγίστηκε, αλλά τοποθετήθηκε και φρουρά από στρατιώτες οι οποίοι φύλασσαν αυτόν. Εκεί φθάνει η ανοησία των Ιουδαίων και το μίσος τους για το Χριστό. Γρήγορα όμως θα διαψευσθούν και θα επαληθευτούν τα όσα κήρυσσε ο Υιός και Λόγος του Θεού.

Το νεκρό σώμα του Ιησού δεν πρόκειται να παραμείνει στον τάφο. Ο τάφος δεν θα είναι η μόνιμη κατοικία του Θεανθρώπου, εφόσον σε λίγο θα αναστηθεί. Ο τάφος θα μετατραπεί σε πηγή ζωής, αφού από το πένθος θα περάσουμε στην αναστάσιμη χαρά. Το ίδιο συμβαίνει και με τον τάφο του καθενός χριστιανού. Είναι μια προσωρινή κατοικία για τον καθένα μέχρι την Δευτέρα του Χριστού παρουσία, οπότε οι πάντες θα αναστηθούν και θα κριθούν από τον Δίκαιο Κριτή. Ο επίγειος τάφος δεν είναι παρά η γέφυρα που ενώνει την εδώ ματαιότητα με την αιωνιότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας συμβουλεύουν τους πιστούς στη ζωή τους να αποκτούν «μνήμη θανάτου», διότι αυτή είναι ένα διηνεκές έναυσμα αγώνος εναντίον της αμαρτίας. Λέγει χαρακτηριστικά ο Μέγας Βασίλειος: «Ο ενθυμούμενος τον θάνατο, δεν θα αμαρτήσει στη ζωή του». Όπως ο τάφος δεν μπόρεσε να κρατήσει την ίδια τη Ζωή μέσα του, έτσι θα γίνει και με τον κάθε χριστιανό κατά την ημέρα της κρίσεως.

Μεγάλη Παρασκευή

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

του Ιωάννη Αν. Γκιάφη

Θεολόγου- Πολιτικού Επιστήμονος

Αναντίρρητα , οι άγιες ημέρες που πέρασαν, προετοιμάζουν τον κάθε πιστό να υποδεχθεί επαξίως τα Άγια Πάθη του Κυρίου. Τόσο μέσα από την ιερά υμνολογία, όσο και μέσα από το κλίμα της χαρμολύπης που επικρατεί,  ο χριστιανός ετοιμάζεται για την ημέρα των αχράντων Παθών του Κυρίου, την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή. Όμως τι ενθυμούμαστε αυτή την ημέρα; Ποια γεγονότα προβάλλει η Εκκλησία  μας, σχετιζόμενα με τον Αρχηγό και Θεμελιωτή της πίστεώς μας; Την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή φέρνουμε στη μνήμη μας τα σωτήρια και φρικτά του Κυρίου Πάθη. Ειδικότερα: τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τις ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυρά χλαίνα, τον κάλαμον, τον σπόγγο, το όξος, τους ήλους, την λόγχη και προπάντων τον Σταυρόν και τον θάνατον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πρόδωσε τον Διδάσκαλό του για τριάκοντα αργύρια. Μετά την προδοσία ακολούθησε η σύλληψη του Κυρίου από τους στρατιώτες στο όρος των Ελαιών. Κατόπιν οδηγήθηκε δεμένος στους αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Αυτοί τον ανέκριναν και μάλιστα τον εξέτασαν για τη διδασκαλία του. Αναζήτησαν κατηγορία. Τον έκριναν ένοχο θανάτου με την αιτιολογία της βλασφημίας επειδή ομολόγησε ότι πράγματι είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού. Τον παραδίδουν στους στρατιώτες και αυτοί τον περιγελούν, τον φτύνουν, τον χαστουκίζουν, τον εμπαίζουν, του φορούν κόκκινη χλαμύδα, του βάζουν ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι και καλάμι στο χέρι αντί βασιλικού σκήπτρου. Συνεχίζουν να τον χλευάζουν και να τον χτυπούν στο πρόσωπο. Τον οδηγούν στο Ρωμαίο διοικητή τον Πιλάτο, ο οποίος αν και πείθεται για την αθωότητα του Χριστού μετά την πίεση των Ιουδαίων υποκύπτει και παραδίδει Αυτόν «ίνα σταυρωθή». Έπειτα του δίνουν το Σταυρό και όλοι κατευθύνονται στο Γολγοθά, εκεί όπου θα εκτυλιχτεί το θείο δράμα.

Φθάνοντας στον «κρανίου τόπο», τον σταυρώνουν ανάμεσα σε δύο ληστές. Οι ύβρεις και οι γέλωτες από μέρους των στρατιωτών δεν σταματούν ούτε και στον τόπο της καταδίκης του. Και εδώ τον κοροϊδεύουν. Εκτός αυτού, μόλις ο Ιησούς ζήτησε ύδωρ, για να σβήσει τη δίψα του, οι στρατιώτες του πρόσφεραν χολή και ξίδι. Ύστερα από λίγο ο Κύριος είπε το «Τετέλεσται» και παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό-Πατέρα του. Έτσι, λογχίζεται από τους στρατιώτες στην πλευρά του και τρέχει αίμα και ύδωρ. Τρανή απόδειξη του θανάτου του!

Πόσα υποφέρει ο Σταυρωθείς Κύριος υπέρ πάντων ημών; Αυτός δε δοκιμάζει τον πόνο και την οδύνη του Σταυρού; Αυτός δε γεύεται το ‘πικρό ποτήρι’ του σταυρικού θανάτου; Αυτός δεν εξευτελίζεται μέχρι την τελευταία στιγμή από τους ομοεθνείς του; Υπομένει τα πάντα για τον άνθρωπο. Θέλει να τον απαλλάξει από το χρεόγραφο των αμαρτιών του. Επιθυμεί τη σωτηρία του από το διάβολο. Επιδιώκει τη λύτρωσή του από το θάνατο. Στοχεύει στο να αποκαταστήσει τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό, η οποία με την πτώση των Πρωτοπλάστων, του Αδάμ και της Εύας, είχε διαρρηχθεί. Η σταύρωση του Χριστού δείχνει το μυστήριο της αγάπης του Θεού προς το ανθρώπινο γένος.

Ο Σταυρός δεν είναι μόνο σύμβολο, είναι προπάντων τρόπος ζωής. Τα πάθη και η σταύρωση υπάρχουν και στη ζωή του ανθρώπου. Δοκιμασίες, θλίψεις, πειρασμοί, θάνατοι είναι ενδεικτικά μιας σταυρικής ζωής. Όλοι σηκώνουν έναν σταυρό. Άλλος μεγαλύτερο και άλλος μικρότερο. Δεν υπάρχει άνθρωπος που, ως άλλος Σίμωνας Κυρηναίος, να μην σηκώνει στους ώμους του έναν σταυρό. Η πορεία του χριστιανού συνταυτίζεται με την επίγεια διαδρομή του Χριστού. Από τη στιγμή που γίνεται κάποιος μέλος του σώματος του Χριστού, ταυτόχρονα μετέχει και στο ‘‘πολίτευμα του Σταυρού’’ το οποίο ισχύει μέσα στην Εκκλησία μας.

Ενατενίζοντας τον Εσταυρωμένο Χριστό όχι μόνο παρηγορούμαστε, αλλά και ενδυναμωνόμαστε στον πνευματικό μας αγώνα. Ο Σταυρωθείς Κύριος είναι αυτός που μας καλεί να τον πλησιάσουμε, προκειμένου να του ξεφορτώσουμε το βαρύ φορτίο των παραπτωμάτων μας. Εάν σταυρώσουμε τα πάθη μας για τον Χριστό, το αποτέλεσμα θα είναι η ανάσταση της ύπαρξής μας από τη φθορά, την ασθένεια ακόμη και το  θάνατο. Ο Άγιος Παΐσιος, ο Αγιορείτης, συμβούλευε συνήθως τα εξής: «Ακολουθείστε τον Χριστό στην Σταύρωση, εάν θέλετε να χαρείτε Αναστάσιμα.» 

Μεγάλη Πέμπτη

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

του Ιωάννη Αν. Γκιάφη

Θεολόγου- Πολιτικού Επιστήμονος

Προχωρώντας την περιδιάβασή μας μέσα στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, τέταρτος σταθμός αυτής είναι η Αγία και Μεγάλη Πέμπτη. Τι ενθυμείται αυτή την ημέρα η Αγία μας Εκκλησία; Ποια γεγονότα ζωντανεύουν ξανά μπροστά μας; Πως αυτά συνδέονται με τη ζωή του κάθε χριστιανού;

Την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη τέσσερα γεγονότα προβάλλονται στο συναξάρι της ημέρας αυτής:

                        I.                    ο ιερός νιπτήρας,

                      II.                    ο Μυστικός Δείπνος,

                   III.                    η υπερφυής προσευχή του Κυρίου  και

                   IV.                    η προδοσία του Ιούδα.

Όχι ένα, αλλά τέσσερα διαφορετικά περιστατικά έρχονται στη μνήμη μας. Ποιο να πρωτοαναφέρεις; Το καθένα από αυτά παίζει ξεχωριστό ρόλο στην έκβαση του θείου πάθους. Όλα σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το πρόσωπο του Θεανθρώπου. Μήπως ο Χριστός δεν είναι Αυτός που πλένει τα πόδια των μαθητών του, δεικνύοντας σε όλους μας την άκρα ταπείνωσή του; Μήπως ο Κύριος δεν είναι Αυτός που συντρώγει μετά των μαθητών του στο τελευταίο δείπνο μαζί τους, πριν το εκούσιο πάθος του; Μήπως Εκείνος δεν είναι που λίγο πριν συλληφθεί, προσευχήθηκε στον επουράνιο πατέρα του; Μήπως Αυτόν δε σπεύδει να προδώσει στους γραμματείς και στους φαρισαίους για τριάκοντα αργύρια ο μαθητής του, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης;

Ο Διδάσκαλος Κύριος  ζώνεται το λέντιο (ποδιά) και πλένει τα πόδια των μαθητών του, πριν καθίσουν όλοι στο Μυστικό Δείπνο. Μόνος του βάζει νερό σε ένα δοχείο, τους πλένει όλους και στο τέλος τους σκουπίζει. Ταπεινώνει τον εαυτό του ενώπιον των μαθητών Του. Τους διακονεί με αυταπάρνηση, χωρίς να σκέπτεται τη θέση του. Εξάλλου οι πρωτοκαθεδρίες είναι ξένες ως προς την χριστιανική διδασκαλία, αφού ο Ίδιος ο Χριστός διακήρυξε: «Όποιος θέλει να είναι πρώτος, θα πρέπει να επιδιώκει να είναι τελευταίος».(Λουκ.ιγ΄,30) Μετά τον ιερό νιπτήρα επακολουθεί ο Μυστικός δείπνος. Πραγματοποιείται εκείνο το τελευταίο τραπέζι,  πριν το θείο πάθος. Πόσες φορές είχαν τη δυνατότητα οι μαθητές να συνφάγουν με το Διδάσκαλό τους; Πολλές! Τώρα όμως είναι η τελευταία και η πιο ουσιαστική, διότι, πέραν των τελευταίων υποθηκών του προς αυτούς, τους παραδίδει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Τους προσφέρει απλόχερα τον άρτο και τον οίνο, τα οποία από εδώ και στο εξής ‘‘εις ανάμνηση Αυτού’’ θα είναι το πανάχραντο Σώμα και το πανάγιο Αίμα του. Ο Μυστικός Δείπνος έμελλε να είναι η απαρχή κάθε Θείας Λειτουργίας. Η κάθε αγία τράπεζα ορθοδόξου Ναού δεν είναι παρά εκείνο το τραπέζι του Μυστικού Δείπνου, όπου άπαντες οι χριστιανοί γεύονται τον γλυκύτερο Αμνό και τον γλυκύτερο οίνο, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Στη συνέχεια ,μετά τον δείπνο, ακολουθεί η συνταρακτική αποκάλυψη από μέρους του Χριστού  της προδοσίας του. Κανένας βέβαια δεν το αντιλήφθηκε παρά μόνο ο Ιούδας, ο οποίος έφυγε από το τραπέζι. Έτρεξε να εκτελέσει την προδοσία. Μια βέβηλη και σκοτεινή πράξη γίνεται σε βάρος ενός αθώου! Και όχι από έναν αδαή, αλλά από αυτόν που συνεχώς γινόταν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας της θεότητος του Ιησού. Πόσα θαύματα δεν έζησε; Πόσες θεραπείες ανίατων ασθενειών δεν είδε; Αν και βίωσε τόσα θαυμαστά, το πάθος της φιλαργυρίας σκοτίζει το νου του και τον οδηγεί στη φοβερή προδοσία.

Αυτή την ημέρα, εκτός των όσων προαναφέραμε, μνημονεύεται και η αρχιερατική προσευχή. Ο Χριστός νιώθει την ανάγκη να επικοινωνήσει με τον Πατέρα του. Πρόκειται για μια αγωνιώδη προσευχή, προτού εισέλθει στον επίπονο και επώδυνο δρόμο των παθών. Ο Χριστός, αν και πρόκειται σωματικά να εγκαταλείψει σε λίγα εικοσιτετράωρα τους μαθητές του, πνευματικά θα είναι πάντα κοντά τους. Το ίδιο συμβαίνει και με μας, όταν μέσα από τα μυστήρια και την πράξη της Εκκλησίας μας ζει ο Κύριος. Αρκεί εμείς να τον βάλλουμε στην καρδιά μας! Να μην τον προδίδουμε με τις πράξεις μας, αλλά να τον εμπιστευόμαστε. Να μην συμπεριφερόμαστε ως άλλος Ιούδας στη ζωή μας, όταν, ως μέλη της Εκκλησίας, βιώνουμε ένα παντοτινό θαύμα, αυτό της Θείας Κοινωνίας!